چگونه یک فلوت را تمیز کنیم:

  تاریخچه مختصری از ساکسیفون: پیدایش و تکامل آن   ساکسیفون با وجود اینکه معمولاً از برنج ساخته می شود، عضوی از خانواده ساز های بادی چوبی است. این به دلیل نواختن آن با یک نی است که با لرزش صدایی شبیه به کلارینت ایجاد می کند. این برخلاف اعضای خانواده برنجی است، مثلاً ترومپت و ترومبون که از دهانی به سبک فنجان فلزی استفاده می کنند. علاوه بر این، سیستم انگشت گذاری ساکسیفون شبیه سایر اعضای خانواده بادی چوبی مانند فلوت و ضبط است.   ساکسیفون یک ساز نسبتاً جوان که ریشه در فرانسه قرن نوزدهم دارد، امروزه بیشتر با جاز مرتبط است. با این حال، در موسیقی کلاسیک، پاپ، راک اند رول، فانک، اسکا و ژانرهای مختلف دیگر نیز استفاده می شود.    در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به این که چگونه ساکسیفون - یک ساز بسیار همه کاره که بسته به زمینه و نوازنده می تواند کمیک، ابریشمی صاف، آغشته به بلوز یا به طرز وحشتناکی خشن به نظر برسد - به یکی از محبوب ترین سازها تبدیل شد. جهان، و در برخی از موسیقی شگفت انگیزی که در آن نقش داشته است.   اجداد ساکسیفون ساکسیفون یک سلف آشکار به روشی که برخی سازها دارند، ندارد.   به عنوان مثال، Shawm، ساز محبوب رنسانس، آشکارا به ابوای امروزی تکامل یافته است، در حالی که ترومبون هایی که امروزه می بینیم به وضوح از نوادگان ساک ابایی هستند.   همانطور که گفته شد، ساکسیفون مطمئناً با سایر اعضای خانواده بادی چوبی مدرن مرتبط است.   کلارینت با چیدمان تک نی و دهنی مشابه خود، نزدیک ترین پسر عموی آن است، در حالی که سیستم انگشت گذاری ساکس بسیار شبیه به فلوت و ضبط است. گفته شده است که اوفیکلید، ساز توبا مانند دوره رمانتیک، نیای مستقیم ساکسیفون است.   دهانه‌ای به سبک برنجی دارد، اما سوراخ‌های مخروطی و کلیدهای بادی چوبی آن شبیه ساکس است، اگرچه این پیوند مورد مناقشه قرار گرفته است.   سازهای دیگری که می‌توان آنها را هیبریدهای بادی برنجی و چوبی در نظر گرفت عبارتند از مار، جد توبا و کورنت که قدمت آن به دوره قرون وسطی بازمی‌گردد.   هر دوی این ها دارای دهانه های فنجانی هستند اما از چوب ساخته شده اند و دارای سوراخ های انگشتی هستند که شبیه ضبط هستند.   آدولف ساکس و اختراع ساکسیفون ساکسیفون در اوایل دهه ۱۸۴۰ اختراع شد و در سال ۱۸۴۶ به ثبت رسید.   اواسط قرن نوزدهم ممکن است شبیه به زمان‌های دور به نظر برسد، اما در مقایسه با بسیاری از سازهای دیگر، آن را شبیه به یک کودک می‌سازد.   به عنوان مثال، ضبط صدا به قرون وسطی باز می گردد، کلارینت در حدود سال ۱۷۰۰ اختراع شد، در حالی که فلوت های چوبی هزاران سال است که وجود داشته است. ساکسیفون نیز نسبتاً غیرعادی است زیرا می‌توانیم یک مخترع قطعی را مشخص کنیم.   آن مرد آدولف ساکس است، یک بلژیکی که در فرانسه زندگی می کرد و البته این ساز به نام او نامگذاری شده است.   پدر ساکس، چارلز جوزف ساکس، ساز ساز محترمی بود که مدتی برای پادشاه هلند کار کرد.   پس از تحصیل در کنسرواتوار سلطنتی بروکسل، آدولف شروع به کار بر روی سازهای جدید خود کرد و به پاریس نقل مکان کرد.   در حین تلاش برای اصلاح و بهبود کلارینت بیس بود که او شروع به تلاش برای ساختن ساز کرد که ترکیبی از چابکی فلوت و کلارینت و توانایی نواختن قطعات سریع و دشوار، با پروجکشن بوق مانند خانواده برنجی بود.   نتیجه ساکسیفون بود.   خانواده ساکسیفون چهار ساکسیفون که بیشترین نواختن را دارند، از پایین ترین تا بالاترین، هستند   باریتون تنور آلتو سوپرانو اما بسیاری از انواع دیگر ساکسیفون وجود دارد و شما گاهی اوقات سوپرانینو و سوپرانیسیمو (همچنین به عنوان سوپریلو شناخته می شود)، که هر دو بالاتر از سوپرانو هستند، و ساکسیفون های باس، کنترباس و حتی ساکسیفون ساب کنترباس را مشاهده خواهید کرد. بزرگترین و کم صدای ترین اعضای خانواده.   این ساکسیفون‌ها همگی سازهای جابجایی هستند، با ساکسیفون‌های آلتو و باریتون به صورت تخت E، در حالی که تنور و سوپرانو در صفحه B هستند.   این بدان معناست که اگر یک آلتو یا باریتون یک C را بنوازد، به صورت یک E فلت در پیانو به صدا در می آید، در حالی که صدای C یک تنور یا سوپرانو به صورت یک B فلت در پیانو پخش می شود.   آدولف ساکس در ابتدا ۱۴ عضو از خانواده ساکسیفون را طراحی کرد که شامل مدل هایی در کلیدهای F و C نیز می شد، اما سری سازهای تخت B flat و E به زودی مورد استفاده قرار گرفتند.   یکی از استثناهای قابل توجه ساکسیفون ملودی C بود، یک ساز کنسرتی که صدایی بالاتر از تنور و پایین‌تر از آلتو داشت. در اوایل قرن بیستم محبوبیت زیادی داشت، با توانایی آن در خواندن همان موسیقی پیانو، ویولن یا فلوت بدون جابجایی، اما محبوبیت آن از دهه ۱۹۳۰ به بعد کاهش یافت و اکنون به ندرت دیده می شود.   رودی ویدوفت یک ساکسیفونیست خوش‌دست ملودی C بود که ضبط‌های جدیدش در دهه ۱۹۱۰ محبوبیت داشتند.   استفاده اولیه و ساکسیفون در موسیقی کلاسیک آدولف ساکس در ابتدا قصد داشت که ساکسیفون به بخشی از ارکستر تبدیل شود و این ساز در ابتدا توسط آهنگساز هکتور برلیوز معرفی شد.   این ساز به سرعت توسط گروه های نظامی پذیرفته شد اما هرگز به عنوان یک ساز ارکستر مطرح نشد. با این اوصاف، تعدادی از آهنگ‌سازان بزرگ در اواخر قرن نوزدهم و بیستم برای نمایش ساکسیفون - چه به‌عنوان یک ساز انفرادی یا صرفاً به‌عنوان بخشی از گروه - نوشته شده‌اند و ارکسترهای حرفه‌ای اغلب با یک یا چند متخصص ساکسیفون پیش‌نویس می‌کنند.    ساکسیفون در موسیقی    توانایی ساکسیفون در نواختن گویا آن را برای گروه‌های ریتم اند بلوز دهه ۱۹۴۰ مناسب کرد، با نوازندگانی مانند لویی جردن که تکنوازی جذاب و مبتنی بر ریف می‌نوازند: این موسیقی بر راک اند رول و اسکا و فانک تأثیر می گذارد، ژانرهایی که اغلب شامل بخش های کوچک هورن به عنوان بخشی از گروه هستند.   موسیقی پاپ دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ اغلب شامل تک‌نوازی ساکسیفون به‌عنوان یک میان‌آهنگ ساز بین آیات آوازی بود.   تولید کنندگان و مدل ها در دهه های ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ شرکت های آمریکایی C.G. کان و بوشر شروع به ساخت برخی از اولین ساکسیفون های تولید انبوه کردند، با طراحی استاندارد شده و ارگونومیک فزاینده ای که به تدریج در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ ایجاد شد.   مارتین، کینگ و سلمر نیز تولیدکنندگان محبوبی در این دوره بودند.   هانری سلمر کارخانه اصلی آدولف ساکس را در سال ۱۹۲۸ خریداری کرد و این برند همچنان به ساخت سازهای پیشرو در بازار خارج از پاریس ادامه می دهد.   Selmer Mark VI شاید نمادین ترین مدل در تاریخ ساکسیفون باشد و بسیاری از ساکسیفون های مدرن بر اساس طراحی آن ساخته شده اند. این موسیقی که بین سال‌های ۱۹۵۴ و اواسط دهه ۱۹۷۰ ساخته شد، برای نوازندگان افسانه‌ای جاز از جمله جان کول‌ترین، سانی رولینز، فیل وودز و استن گتز، با مارک وی‌ای وینتیج که اکنون به شدت مورد توجه قرار گرفته‌اند، بود.   دیگر تولید کنندگان مشهور اکنون شامل شرکت های ژاپنی یاماها و یاناگیساوا، برند آلمانی Keilwerth و Borgani، یک بوتیک ساز ایتالیایی هستند.   در همین حال، افرادی مانند ترور جیمز، ژوپیتر و الخارت تا حد زیادی بر ساخت ساکسیفون برای بازار دانشجویی تمرکز می کنند.   خلاصه کردن تاریخچه ساکسیفون شاید آنطور که آدولف ساکس امیدوار بود به بخش اصلی ارکستر تبدیل نمی شد، اما در مدت زمان نسبتاً کوتاهی ساکسیفون همه کاره به یکی از محبوب ترین سازهای جهان تبدیل شد.   پذیرش آن به عنوان یک ساز جاز باعث شد که در خلق برخی از مهمترین موسیقی های قرن بیستم نقش داشته باشد، در حالی که نقش های حیاتی در موسیقی در حوزه های کلاسیک و پاپ و فراتر از آن داشته است.   با تشکر برای خواندن این مقاله امیدواریم که به شما کمک کرده باشد. جهت مشاوره در مورد خرید انواع ساز اینجا را کلیک کنید.