۱۲ حقیقت جالب درباره فلوت


 

۱۲ حقیقت جالب درباره فلوت


 

۱۲ حقیقت جالب و سرگرم کننده در مورد فلوت که شاید ندانید و تا به حال نشنیده باشید.

چه یک نوازنده فلوت با تجربه باشید یا یک مبتدی که تازه شروع به کار کرده اید، همیشه چیزهای بیشتری وجود دارد که می توانید در مورد ساز خود یاد بگیرید و کسب علم کنید. آیا می دانستید، برای مثال، فلوت احتمالا قدیمی ترین ساز در جهان است؟

 

این مقاله شما را با برخی از حقایق سرگرم کننده فوق العاده درباره خانواده فلوت آشنا می کند. این می تواند یک نقطه شروع عالی برای مطالعه بیشتر، یا به سادگی فرصتی برای یادگیری چند واقعیت جالب باشد. در هر صورت، مطمئناً پس از خواندن این مقاله چیزهای بیشتری در مورد ساز مورد علاقه ما خواهید دانست.



 

۱. فلوت "احتمالا" قدیمی ترین ساز در جهان است! و در این شکی نیست، اما تا آنجا که مورخان می توانند بگویند، این در واقع درست است، فلوت احتمالا قدیمی ترین ساز در جهان است.

 

در سال ۱۹۹۵ یک اثر باستانی در سایت باستانی Divje babe در اسلوونی پیدا شد که کارشناسان معتقدند فلوتی است که توسط انسان نئاندرتال می نواخت.

 

اعتقاد بر این است که این استخوان ران از یک خرس غار است که نوازنده سوراخ‌هایی را در آن حک کرده است.




 

۲. "نگاه عالی" نیست!

فلوت در بسیاری از اسطوره‌های یونانی ذکر شده است، از جمله اسطوره‌ای که داستان «اختراع» فلوت توسط الهه آتنا را بیان می‌کند.

 

وقتی آتنا «با تمام توانش فلوت می‌نواخت» ظاهراً صورتش درهم رفت و زیبایی‌اش مخدوش شد، بنابراین فلوتی را که ساخته بود دور انداخت و از آن استفاده ای نکرد.

 

مطمئناً یک راه حل جدی وجود داشت!


 

۳. برای خدایان به اندازه کافی خوب بود بر خلاف دیدگاه یونانیان باستان، هندوها معتقد بودند که فلوت دارای قدرت معنوی است و آن را با خدا مقایسه می کردند و برای آن ارزش خیلی زیادی قائل بودند.

 

خدای آنها، کریشنا، اغلب در حال نواختن فلوت به تصویر کشیده می شود و اعتقاد بر این است که صدای فلوت های او زنان جوان را بیرون آورده تا با او برقصند!




 

۴. فلوت کنسرت مدرن مکانیزم پیچیده ای از کلیدها، پدها و فنرها دارد، اما در زمان های قدیم، فلوت از استخوان یا چوب ساخته می شد و صرفاً از "لوله ای با سوراخ هایی در داخل" تشکیل می شد.




 

۵. نه فقط در ساخت بدنه ی فلوت که از فلز براق قدیمی ساخته شده بود بلکه بسیاری از تغییرات ایجاد شده در طراحی فلوت را می توان به سازنده بزرگ فلوت قرن نوزدهم، تئوبالد بوهم، نسبت داد.

 

او پایه‌های مکانیزم کلید مدرن را پایه‌گذاری کرد و برای اطمینان از هماهنگی ساز، پیشرفت‌های زیادی انجام داد.




 

۶. فلوت یا ضبط؟

فلوت ارتباط نزدیکی با ضبط کننده دارد، اما ابزاری که ما معمولا فلوت می نامیم در واقع یک فلوت عرضی است که در سراسر بدن نگه داشته می شود.

 

ابزاری که ما به عنوان ضبط فکر می کنیم نیز فلوت است اما در جلوی بدن نگه داشته می شود و با استفاده از یک دهانه دمیده می شود.

 

به نظر می رسد که آنها دنیاها از هم جدا هستند، با این حال منشأ آنها مشترک است و اصطلاح فلوت تا حدود قرن هفدهم به معنای هر دو نوع ساز استفاده می شد.





 

۷. خانواده ای از ابزار

آیا می دانستید که فلوت کنسرت تنها نوع فلوت نیست بلکه بخشی از خانواده سازها است.

 

در طول تاریخ، فلوت ها در اندازه های مختلف ساخته شده اند تا بتوانند با کلیدهای مختلف بنوازند.

 

اکنون که ساز کاملاً کروماتیک است، دیگر نیازی به این کار نیست، اما فلوت‌هایی با اندازه‌های مختلف همچنان وجود دارند تا بتوان دامنه وسیع‌تری از گام را پوشش داد.




 

۸. بسیاری از نوازندگان معروف فلوت به افرادی که فلوت می نوازند «فلوتیست» نیز گفته می شود. "فلوت نوازان"؛ "فلوتنیست ها" و حتی "فلوتن بازها".

 

جیمز گالوی نوازنده معروف فلوت نیز به طور گسترده به عنوان مردی با فلوت طلایی شناخته شد، زیرا در دهه ۱۹۷۰، فلوت های طلا کمیاب بود و شایعه شده بود که ساز او بیش از چهار هزار پوند ارزش دارد، که در این میان ثروت اندکی بود. روزها.

 

دیگر «فلتران» معروف دیگری که ممکن است نامشان را شنیده باشید، هنری هشتم، هالی وری، آلانیس موریست، گوئن استفانی، تینا فی، لئوناردی داوینچی، رئیس جمهور جورج واشنگتن و رئیس جمهور جیمز مدیسون هستند.





 

۹. دور دنیا در هشتاد فلوت!

فلوت سازي است كه در سراسر جهان از كانادا تا آرژانتين و از استراليا تا شمال سيبري نواخته مي شود.

 

حتی یک بار در دهه ۱۹۷۰ در قطب جنوب پخش شد!

 

این فلوت ها در سراسر جهان به طور قابل توجهی متفاوت هستند و شامل فلوت های عرضی مانند فلوت ایرلندی می شوند. در جلو فلوت هایی مانند شاکوهاچی ژاپنی و فلوت بومیان آمریکا را نگه می داشت. فلوت های پان (محبوب در یونان، آمریکای شمالی و جنوبی، آفریقا، تایلند و اقیانوس آرام) و فلوت های بامبو مانند دیزی چینی و بانسوری که در هند، پاکستان، بنگلادش، سریلانکا و نپال یافت می شوند، فقط چند مورد را نام می برند!





 

۱۰. ابزار واقعا منحصر به فرد

فلوت به دلایلی یک ساز منحصر به فرد است.

 

تنها عضو خانواده بادهای چوبی است که معمولاً چوبی نیست و نی ندارد.

 

همچنین تنها ابزاری است که به پهلو نگه داشته می شود و بدون دهنی که داخل دهان می رود دمیده می شود.

 

صدا در فلوت با دمیدن در سوراخ ایجاد می شود، نه از پایین آن، که نیاز به مهارت قابل توجهی توسط نوازنده دارد.





 

۱۱. استاد همه مشاغل

موسیقی کلاسیک غربی فقط نوک کوه یخ در مورد فلوت است، همچنین در موسیقی جاز، پاپ، فولک و جهانی و در فیلم ها به عنوان یک ساز تکنواز و به عنوان بخشی از گروه های کوچک و بزرگ ظاهر می شود.

 

واقعاً همه کاره است، به همان اندازه در خانه که در یک سمفونی عاشقانه از بالای ارکستر اوج می گیرد، در یک گروه راهپیمایی یا تک نوازی در رونی اسکات.

 

بر خلاف بسیاری از سازها، می توان آن را در یک جعبه جمع و جور قرار داد و به راحتی حمل کرد، که آن را به انتخابی ایده آل برای نوازندگان مسافر تبدیل می کند.





 

۱۲. یک رکورد شکن واقعی

در سال‌های اخیر چند رکورد جهانی واقعاً شگفت‌انگیز در مورد فلوت ثبت شده است.

 






 

مقالات مشابه

نحوه مونتاژ کلارینت
  نحوه مونتاژ کلارینت: راهنمای مبتدیان   در حالی که ممکن است کلارینت یک ساز بسیار فشرده به نظر برسد، از پنج قسمت اصلی تشکیل شده است. این قسمت ها عبارتند از بند دهان، بشکه، مفصل فوقانی، مفصل تحتانی و زنگ. همه کلیدها روی قطعات مفصلی بالا و پایین قرار دارند. هر چند قطعات اصلی تمام چیزی نیستند که شما نیاز دارید و اجزای بسیار مهم دیگری هم وجود دارند که به شدت مورد نیاز شما هستند. یک لیگاتور و نی هر دو نیز مورد نیاز خواهند بود. برخی از نوازندگان کلارینت نیز دوست دارند یک بالشتک برای استراحت انگشت شست اضافه کنند تا ناراحتی هنگام نواختن کاهش یابد، اما این ضروری نیست.   در این پست، تمام مراحل لازم برای اینکه بدانید چگونه یک کلارینت را جمع آوری کنید و بعد از آن جدا کنید، به شما آموزش خواهیم داد.   ممکن است قطعات زیادی به نظر برسد، اما وقتی که بدانید کلارینت خیلی سریع کنار هم قرار می گیرد متوجه خواهید شد که این قطعات زیاد اصلا مشکل ساز نیستند.   اگر با قطعات کلارینت آشنایی ندارید، توصیه می کنیم به مقاله ی ما در مورد قطعات کلارینت نگاهی بیندازید.   اما، پس از انجام این کار، این دستورالعمل‌های ساده را دنبال کنید و کلارینت شما در کمترین زمان برای نواختن آماده می‌شود.   مرحله ۱: قطعات را شناسایی کنید کیس را روی یک سطح صاف باز کنید و مطمئن شوید که کیس وارونه نباشد.   قطعات را در ذهن خود شناسایی کنید و مطمئن شوید که همه قطعات وجود دارند.   مرحله ۲: از پایین شروع کنید وقتی شروع به مونتاژ کلارینت می کنید، همیشه می خواهید از پایین شروع کنید و به سمت بالا بروید و این کار را به درستی هر چه تمام‌تر انجام بدهید.   این بدان معناست که برای شروع، شما می خواهید زنگ و مفصل پایین را به هم بچسبانید.   در تمام مراحل مونتاژ، مراقب باشید تا هیچ کلیدی را نگیرید، زیرا به‌طور باورنکردنی آسان است که به‌طور تصادفی فشار کمی به آن‌ها وارد کنید که می‌تواند این فشار باعث خم شدن یا شکستن کلیدها شود.   مرحله ۳: مفاصل را ردیف کنید مرحله سوم، اتصال مفصل بالایی به مفصل پایینی است و احتمالاً سخت‌ترین بخش در کنار هم قرار دادن کلارینت شماست.   نکته این است که از ابتدا کلیدها را در یک ردیف قرار ندهید زیرا ممکن است به درستی روی هم قرار نگیرند و باعث مشکل بشوند.   برای مبتدیان آسان است که به طور تصادفی به کلیدهایی مانند این آسیب برسانند و کلید ها هم بسیار حساس هستند.   در عوض، مفاصل را خارج از مرکز کنار هم قرار دهید.   هنگامی که مفاصل با هم قرار گرفتند، به آرامی کلیدهای مفصل بالایی را فشار دهید و در حالی که مفصل پایینی را بچرخانید تا زمانی که به درستی ردیف شوند.   اما مراقب باشید در هنگام قرار دادن مفاصل از فشار اضافی استفاده نکنید.   مرحله ۴: بشکه را وصل کنید در مرحله بعد، طرف پهن بشکه را به مفصل بالایی متصل می کنیم.   آرم ها را برای زیباترین ارائه در یک ردیف قرار دهید   با فشار دادن لوله شروع کنید، اما ممکن است بعداً زمانی که برای کوک کردن کلارینت خود می‌آیید،باید آن را تنظیم بکنید.   مرحله ۵: قطعه دهان را اضافه کنید حالا نوبت به گذاشتن قطعه دهانی است.   درپوش دهانی را بردارید و   لیگاتور را تا مرحله زیر خاموش کنید.   مرحله ۶: نی را آماده کنید قبل از اینکه نی را بپوشیم، ابتدا آن را با گذاشتن آن در دهان مرطوب کرده تا خیس شود.   مطمئن شوید که کل نی نیز مرطوب شده باشد، نه فقط نوک نازک آن مرطوب شود و فقط باید تمامی نی مرطوب بشود.   نی فوق‌العاده شکننده است، بنابراین مراقب باشید که آن را نکوبید زیرا ممکن است باعث ترک خوردن یا تراشه‌شدن نی شود و آن را غیرقابل استفاده کند.   مرحله ۷: نی را بپوشید پیچ(های) رباط را باز کنید و آن را با احتیاط روی دهانه بلغزانید.   نی را بین دهانه و لیگاتور بلغزانید.   نوک نی را با نوک دهنی ردیف کنید.   از دست زدن به نوک نی خودداری کنید وگرنه احتمال ترک خوردن آن زیاد است زیرا این قسمت بسیار حساس و شکننده استو   موقعیت آن را با استفاده از انگشتان شست خود تنظیم کنید، در حالی که فقط قسمت نی را لمس کنید.   هنگامی که نی به درستی تراز شد، پیچ های روی لیگاتور را ببندید.   مراقب باشید که پیچ (پیچ ها) را بیش از حد سفت نکنید.   مرحله ۱: نی را بردارید یک انگشت شست را روی پایه نی نگه دارید در حالی که به آرامی پیچ را باز می کنید و پس از باز شدن پیچ ها، نی را از روی آن خارج کنید.   در صورت امکان سعی کنید نی را بدون دست زدن به نوک آن بردارید.(نوک نی بسیار شکننده است).   اگر به تازگی نواختن را تمام کرده اید، بهتر است قبل از قرار دادن نی کمی خشک شود تا بتوانید رطوبت اضافی آن را پاک کنید و آن را با سمت صاف به سمت بالا قرار دهید.   پس از خشک شدن، نی را در جعبه نی نگهداری کنید تا آسیبی به آن وارد نشود زیرا نی ها فوق العاده ظریف هستند.   مرحله ۲: دهانگیر را بردارید مرحله دوم این است که قطعه دهانی را از کلارینت خارج کرده و آن را تمیز کنید.   مرحله ۳: کلارینت را تمیز کنید در این مرحله است که به شما توصیه می کنیم کلارینت را به طور کامل پاک کنید تا مطمئن شوید که تمام آب را از داخل خارج می کنید.   فقط انتهای سیم سواب را از طریق زنگ وارد کنید تا از بشکه خارج شود و به آرامی آن را از طریق ابزار بکشید.   مرحله ۴: بشکه را بردارید قطعه بعدی که باید برداشته شود بشکه است و به همان روشی که قطعه دهانی برداشته می شود انجام می شود.   به آرامی آن را به جلو و عقب بچرخانید در حالی که مفصل بالایی را گرفته اید و مراقب باشید که در هنگام گرفتن به هیچ کلید آسیبی وارد نشود و هیچ مشکلی هم به وجود نمی آید.   پس از خاموش شدن، می توانید به سرعت دوباره آن را سواب بکشید تا رطوبت از بین برود و سپس آن را دوباره در کیس قرار دهید.   مرحله ۵: مفصل فوقانی را بردارید مرحله ۵ برداشتن مفصل بالایی کلارینت است امیدوارم این مقاله از سایت طنین پیانو مورد توجهتون قرار گرفته باشه..  
 
تاریخچه مختصری از کلارینت: چه زمانی اختراع شد؟
  تاریخچه مختصری از کلارینت: چه زمانی اختراع شد؟   کلارینت در طول تاریخ موسیقی خود یکی از محبوب ترین سازهای خانواده بادی چوبی بوده است. در هر ارکستر سمفونیک معمولاً چهار نوازنده می بینید که یکی از آنها کلارینت بیس دارد. اما، به طور نسبی، کلارینت یک ساز کاملاً جوان است که در پایان دهه ۱۶۰۰ اختراع شد.   در این پست، ما قصد داریم نگاهی کوتاه به تاریخچه کلارینت بیندازیم، از جمله اینکه از کجا آمده است، چه کسی آن را اختراع کرده است و چگونه در چند صد سال گذشته به یکی از محبوب‌ترین سازهای بادی چوبی تبدیل شده است.   فهرست مطالب ریشه ها و پیشینیان اولیه در حالی که نسخه مدرن کلارینت یکی از سازهای بادی چوبی جدیدتر است، ریشه های آن به قدیمی ترین سازهای تک نی باز می گردد.   منشا این سازها به مصر باستان با ساز تک نی به نام ممت برمی گردد.   تقریباً تمام سازهای تک نی امروزی از میمت که از حدود ۲۴۰۰ سال قبل از میلاد وجود داشته است سرچشمه می گیرد.   اصل و نسب کلارینت مدرن به اندازه برخی از برادران ساز آن مانند سازهای برنجی یا کوبه ای نیست.   با توجه به زمان اختراع آن، می دانیم که در دهه ۱۶۳۰ وجود داشته است زیرا در نوشته های موسیقی از آن زمان آمده است، اگرچه تاریخ دقیق آن مشخص نیست و اطلاعات دقیق از آن در دسترس نیست.   شالومو مانند کلارینت با بدنه استوانه‌ای بلند با زنگوله‌ای در انتها ساخته می‌شد.   همچنین در خانواده ای از سازها وجود دارد که بر اساس اندازه طبقه بندی می شوند: سوپرانو، آلتو، تنور، باس و کنترباس.   مشکل شالومو محدوده محدود آن از ۱۲ نت بود.   به همین دلیل بود که آنها مجبور بودند انواع زیادی داشته باشند تا بتوانند محدوده های مختلف را پوشش دهند.   ساز شالومو   شالومو یک ساز باروک تک نی است که منجر به توسعه کلارینت مدرن شد.   همانطور که احتمالاً می توانید از طریق املا متوجه شوید، شالومو برای اولین بار در فرانسه مورد استفاده قرار گرفت، اما ساز محلی راه خود را به آلمان باز کرد، جایی که در نهایت منجر به توسعه کلارینت شد.   کلارینت نشان دهنده تلاشی برای بهبود ارگونومی و تولید تن شالومو بود، مانند حرکت کلید شست به سمت دهانی، بلند کردن ساز، و باز کردن سوراخ‌های روی لوله برای بهبود آهنگ و دامنه.   این پیشرفت‌ها باعث شد تا کلارینتیست‌ها محدوده سه اکتاو را داشته باشند که منجر به این شد که شالومو به همان اندازه که اکنون تنها ۱۰ نمونه اصلی وجود دارد، استفاده نمی‌شود.   یوهان کریستوف دنر و اولین کلارینت اختراع کلارینت مدرن به یک ساز ساز دوره باروک در لایپزیگ آلمان به نام یوهان کریستوف دنر (۱۶۵۵-۱۷۰۷) نسبت داده می شود.   دقیقاً مشخص نیست که او چه زمانی کلارینت را اختراع کرد، اما تصور می شود که بین سال های ۱۶۹۰ و ۱۷۰۰ باشد.   جالب اینجاست که برادرش، جیکوب، نیز توسط برخی به عنوان مخترع ساز بادی چوبی شناخته می شود، زیرا هر دو در تجارت خانوادگی در خصوص ساز کار میکردند.   این دوره در تاریخ زمانی که نوبت به بهبود آلات موسیقی می‌رسید بسیار پربار بود و دنر نیز از این امر مستثنی نبود.   او با ساخت حداقل ۶۸ ساز بادی اصلی که هنوز هم وجود دارد، اعتبار و شناخته شده بود.   کلارینت‌هایی که او تولید کرد به‌گونه‌ای طراحی شده بودند که نسخه بهبودیافته‌ای از شالومو باشند و به وضوح، دنر کار خود را انجام داد زیرا شالومو دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و کلارینت یکی از پربازدیدترین سازهای بادی چوبی در جهان است.   اولین خرید کلارینت توسط گروه موسیقی شهر نورنبرگ از دنر و سفارش چهار کلارینت سوپرانو بود.   پیشرفته ترین ویژگی طراحی که دنر به ساز اضافه کرد، کلید بلندگو (همچنین به عنوان کلید ثبت نام شناخته می شود) بود، که کلیدی است که صدای کلارینت را با فشار دادن آن به اندازه یک اکتاو بالا می برد و دامنه آن را تا حد زیادی افزایش می داد.   کلیدهای جدید یکی از اولین پیشرفت‌ها پس از نسخه دنر، تغییر بخش‌های کلارینت بود که در سال ۱۷۴۰ با افزودن کلید سوم به وجود آمد.   این کلید که توسط انگشت شست پایینی کار می‌کند، یک "E" پایین تولید می‌کند که برد ابزار را حتی بیشتر از آنچه دنر داشت افزایش می‌دهد.   این به تقویت و پر کردن شکاف بین رجیستر کم شالومو و رجیستر بالاتر کلارینت کمک کرد.   یکی دیگر از مزیت های سومین کلید اضافه شده کاهش بیش از حد باد بود.   پیشرفت‌های دیگر در کلیدها این بود که کلید Ab به کلیدهایی که توسط دست پایین کنترل می‌شد و کلید C# اضافه شد تا توسط انگشت صورتی روی دست بالا کنترل شود.   مواد پد پیشرفت مهم دیگری که در اوایل دهه ۱۸۰۰ رخ داد اختراع پد مدرن بود. تا سال ۱۸۱۲ کلارینت ها با استفاده از پدهای نمدی برای پوشاندن سوراخ های تن ساخته می شدند.   مسئله این بود که این هوا نشت می کرد و باعث می شد کلارینت صدای جیر جیر کند یا در صورت نواختن کلیدهای زیاد، برخی نت ها پخش نشود.   اما ایوان مولر، کلارینتیست آلمانی دیگر برای رفع این مشکل تلاش کرد و شروع به استفاده از مثانه های چرمی یا ماهی برای پوشاندن پدها کرد.   این مواد هوابندی بیشتری داشتند و در نتیجه امکان نواختن کلیدهای بیشتری را فراهم می کردند.   سوراخ های تن بیشتر همین ایوان سپس به بازی با حفره های تن روی کلارینت پرداخت و در نهایت یکی با ۷ سوراخ انگشت و ۱۳ کلید طراحی کرد. این به کلارینت انعطاف بسیار بیشتری در هنگام نواختن با کلیدهای مختلف داد و به نوازنده این امکان را داد که به همراه صدای بسیار بهبود یافته به آنها دسترسی پیدا کند.   استفاده در جاز کلارینت به دلیل تطبیق پذیری آن به عنوان یک ساز کلاسیک و جاز منحصر به فرد است.   در واقع این ساز بادی برجسته در روزهای اولیه موسیقی جاز و گروه بزرگ بود، نه ساکسیفون. این به لطف نوازنده و آهنگساز افسانه ای بنی گودمن است.   تاریخ کلارینت این برای برداشت ما از تاریخچه کلارینت است، امیدواریم برای شما مفید بوده باشد.   همانطور که می بینید، کلارینت یکی از مهم ترین سازهای بادی در تاریخ موسیقی است.   گستره وسیع و تطبیق پذیری آهنگ آن را به ابزاری سرگرم کننده برای آهنگسازان و تنظیم کنندگان تبدیل کرده است تا آن را به عنوان رنگ یا ساز برجسته اضافه کنند. کلارینت همچنین یک ساز ارزشمند برای مبتدیان جوان است، زیرا مهارت هایی که در هنگام یادگیری آن ایجاد می شود می تواند به اکثر سازهای بادی چوبی دیگر منتقل شود.   به همین دلیل است که بسیاری از ساکسیفونیست های بزرگ با کلارینت Bb شروع به کار کردند.  
 
تاریخچه مختصری از ساکسیفون
  تاریخچه مختصری از ساکسیفون: پیدایش و تکامل آن   ساکسیفون با وجود اینکه معمولاً از برنج ساخته می شود، عضوی از خانواده ساز های بادی چوبی است. این به دلیل نواختن آن با یک نی است که با لرزش صدایی شبیه به کلارینت ایجاد می کند. این برخلاف اعضای خانواده برنجی است، مثلاً ترومپت و ترومبون که از دهانی به سبک فنجان فلزی استفاده می کنند. علاوه بر این، سیستم انگشت گذاری ساکسیفون شبیه سایر اعضای خانواده بادی چوبی مانند فلوت و ضبط است.   ساکسیفون یک ساز نسبتاً جوان که ریشه در فرانسه قرن نوزدهم دارد، امروزه بیشتر با جاز مرتبط است. با این حال، در موسیقی کلاسیک، پاپ، راک اند رول، فانک، اسکا و ژانرهای مختلف دیگر نیز استفاده می شود.    در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به این که چگونه ساکسیفون - یک ساز بسیار همه کاره که بسته به زمینه و نوازنده می تواند کمیک، ابریشمی صاف، آغشته به بلوز یا به طرز وحشتناکی خشن به نظر برسد - به یکی از محبوب ترین سازها تبدیل شد. جهان، و در برخی از موسیقی شگفت انگیزی که در آن نقش داشته است.   اجداد ساکسیفون ساکسیفون یک سلف آشکار به روشی که برخی سازها دارند، ندارد.   به عنوان مثال، Shawm، ساز محبوب رنسانس، آشکارا به ابوای امروزی تکامل یافته است، در حالی که ترومبون هایی که امروزه می بینیم به وضوح از نوادگان ساک ابایی هستند.   همانطور که گفته شد، ساکسیفون مطمئناً با سایر اعضای خانواده بادی چوبی مدرن مرتبط است.   کلارینت با چیدمان تک نی و دهنی مشابه خود، نزدیک ترین پسر عموی آن است، در حالی که سیستم انگشت گذاری ساکس بسیار شبیه به فلوت و ضبط است. گفته شده است که اوفیکلید، ساز توبا مانند دوره رمانتیک، نیای مستقیم ساکسیفون است.   دهانه‌ای به سبک برنجی دارد، اما سوراخ‌های مخروطی و کلیدهای بادی چوبی آن شبیه ساکس است، اگرچه این پیوند مورد مناقشه قرار گرفته است.   سازهای دیگری که می‌توان آنها را هیبریدهای بادی برنجی و چوبی در نظر گرفت عبارتند از مار، جد توبا و کورنت که قدمت آن به دوره قرون وسطی بازمی‌گردد.   هر دوی این ها دارای دهانه های فنجانی هستند اما از چوب ساخته شده اند و دارای سوراخ های انگشتی هستند که شبیه ضبط هستند.   آدولف ساکس و اختراع ساکسیفون ساکسیفون در اوایل دهه ۱۸۴۰ اختراع شد و در سال ۱۸۴۶ به ثبت رسید.   اواسط قرن نوزدهم ممکن است شبیه به زمان‌های دور به نظر برسد، اما در مقایسه با بسیاری از سازهای دیگر، آن را شبیه به یک کودک می‌سازد.   به عنوان مثال، ضبط صدا به قرون وسطی باز می گردد، کلارینت در حدود سال ۱۷۰۰ اختراع شد، در حالی که فلوت های چوبی هزاران سال است که وجود داشته است. ساکسیفون نیز نسبتاً غیرعادی است زیرا می‌توانیم یک مخترع قطعی را مشخص کنیم.   آن مرد آدولف ساکس است، یک بلژیکی که در فرانسه زندگی می کرد و البته این ساز به نام او نامگذاری شده است.   پدر ساکس، چارلز جوزف ساکس، ساز ساز محترمی بود که مدتی برای پادشاه هلند کار کرد.   پس از تحصیل در کنسرواتوار سلطنتی بروکسل، آدولف شروع به کار بر روی سازهای جدید خود کرد و به پاریس نقل مکان کرد.   در حین تلاش برای اصلاح و بهبود کلارینت بیس بود که او شروع به تلاش برای ساختن ساز کرد که ترکیبی از چابکی فلوت و کلارینت و توانایی نواختن قطعات سریع و دشوار، با پروجکشن بوق مانند خانواده برنجی بود.   نتیجه ساکسیفون بود.   خانواده ساکسیفون چهار ساکسیفون که بیشترین نواختن را دارند، از پایین ترین تا بالاترین، هستند   باریتون تنور آلتو سوپرانو اما بسیاری از انواع دیگر ساکسیفون وجود دارد و شما گاهی اوقات سوپرانینو و سوپرانیسیمو (همچنین به عنوان سوپریلو شناخته می شود)، که هر دو بالاتر از سوپرانو هستند، و ساکسیفون های باس، کنترباس و حتی ساکسیفون ساب کنترباس را مشاهده خواهید کرد. بزرگترین و کم صدای ترین اعضای خانواده.   این ساکسیفون‌ها همگی سازهای جابجایی هستند، با ساکسیفون‌های آلتو و باریتون به صورت تخت E، در حالی که تنور و سوپرانو در صفحه B هستند.   این بدان معناست که اگر یک آلتو یا باریتون یک C را بنوازد، به صورت یک E فلت در پیانو به صدا در می آید، در حالی که صدای C یک تنور یا سوپرانو به صورت یک B فلت در پیانو پخش می شود.   آدولف ساکس در ابتدا ۱۴ عضو از خانواده ساکسیفون را طراحی کرد که شامل مدل هایی در کلیدهای F و C نیز می شد، اما سری سازهای تخت B flat و E به زودی مورد استفاده قرار گرفتند.   یکی از استثناهای قابل توجه ساکسیفون ملودی C بود، یک ساز کنسرتی که صدایی بالاتر از تنور و پایین‌تر از آلتو داشت. در اوایل قرن بیستم محبوبیت زیادی داشت، با توانایی آن در خواندن همان موسیقی پیانو، ویولن یا فلوت بدون جابجایی، اما محبوبیت آن از دهه ۱۹۳۰ به بعد کاهش یافت و اکنون به ندرت دیده می شود.   رودی ویدوفت یک ساکسیفونیست خوش‌دست ملودی C بود که ضبط‌های جدیدش در دهه ۱۹۱۰ محبوبیت داشتند.   استفاده اولیه و ساکسیفون در موسیقی کلاسیک آدولف ساکس در ابتدا قصد داشت که ساکسیفون به بخشی از ارکستر تبدیل شود و این ساز در ابتدا توسط آهنگساز هکتور برلیوز معرفی شد.   این ساز به سرعت توسط گروه های نظامی پذیرفته شد اما هرگز به عنوان یک ساز ارکستر مطرح نشد. با این اوصاف، تعدادی از آهنگ‌سازان بزرگ در اواخر قرن نوزدهم و بیستم برای نمایش ساکسیفون - چه به‌عنوان یک ساز انفرادی یا صرفاً به‌عنوان بخشی از گروه - نوشته شده‌اند و ارکسترهای حرفه‌ای اغلب با یک یا چند متخصص ساکسیفون پیش‌نویس می‌کنند.    ساکسیفون در موسیقی    توانایی ساکسیفون در نواختن گویا آن را برای گروه‌های ریتم اند بلوز دهه ۱۹۴۰ مناسب کرد، با نوازندگانی مانند لویی جردن که تکنوازی جذاب و مبتنی بر ریف می‌نوازند: این موسیقی بر راک اند رول و اسکا و فانک تأثیر می گذارد، ژانرهایی که اغلب شامل بخش های کوچک هورن به عنوان بخشی از گروه هستند.   موسیقی پاپ دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ اغلب شامل تک‌نوازی ساکسیفون به‌عنوان یک میان‌آهنگ ساز بین آیات آوازی بود.   تولید کنندگان و مدل ها در دهه های ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ شرکت های آمریکایی C.G. کان و بوشر شروع به ساخت برخی از اولین ساکسیفون های تولید انبوه کردند، با طراحی استاندارد شده و ارگونومیک فزاینده ای که به تدریج در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ ایجاد شد.   مارتین، کینگ و سلمر نیز تولیدکنندگان محبوبی در این دوره بودند.   هانری سلمر کارخانه اصلی آدولف ساکس را در سال ۱۹۲۸ خریداری کرد و این برند همچنان به ساخت سازهای پیشرو در بازار خارج از پاریس ادامه می دهد.   Selmer Mark VI شاید نمادین ترین مدل در تاریخ ساکسیفون باشد و بسیاری از ساکسیفون های مدرن بر اساس طراحی آن ساخته شده اند. این موسیقی که بین سال‌های ۱۹۵۴ و اواسط دهه ۱۹۷۰ ساخته شد، برای نوازندگان افسانه‌ای جاز از جمله جان کول‌ترین، سانی رولینز، فیل وودز و استن گتز، با مارک وی‌ای وینتیج که اکنون به شدت مورد توجه قرار گرفته‌اند، بود.   دیگر تولید کنندگان مشهور اکنون شامل شرکت های ژاپنی یاماها و یاناگیساوا، برند آلمانی Keilwerth و Borgani، یک بوتیک ساز ایتالیایی هستند.   در همین حال، افرادی مانند ترور جیمز، ژوپیتر و الخارت تا حد زیادی بر ساخت ساکسیفون برای بازار دانشجویی تمرکز می کنند.   خلاصه کردن تاریخچه ساکسیفون شاید آنطور که آدولف ساکس امیدوار بود به بخش اصلی ارکستر تبدیل نمی شد، اما در مدت زمان نسبتاً کوتاهی ساکسیفون همه کاره به یکی از محبوب ترین سازهای جهان تبدیل شد.   پذیرش آن به عنوان یک ساز جاز باعث شد که در خلق برخی از مهمترین موسیقی های قرن بیستم نقش داشته باشد، در حالی که نقش های حیاتی در موسیقی در حوزه های کلاسیک و پاپ و فراتر از آن داشته است.   با تشکر برای خواندن این مقاله امیدواریم که به شما کمک کرده باشد. جهت مشاوره در مورد خرید انواع ساز اینجا را کلیک کنید.  
 
آسان ترین ساز ها برای یادگیری و نواختن
به دنبال یک ساز آسان و راحت برای یادگیری هستید اما نمی دانید از کجا شروع کنید؟ چه بخواهید در سنین بالا موسیقی را یاد بگیرید و یا چنان چه به دنبال ساز برای کودکان یا نوجوانان هستید، ساز مورد نظر برای همه ی سنین وجود دارد. در این مقاله، ۱۳ آلت موسیقی آسان برای یادگیری بزرگسالان و کودکان را مرور خواهیم کرد. یادگیری نحوه نواختن آهنگ مورد علاقه خود را از امروز با یکی از این سازهای باورنکردنی شروع کنید! کاخن کاخون که در قرن نوزدهم در پرو شناخته می شود، یک ساز کوبه‌ای منحصربه‌فرد است که شکل جعبه‌ای دارد که برای اولین بار توسط بردگان آفریقایی در آمریکای لاتین اختراع شد.کاخون عمدتاً برای پخش موسیقی محلی آفریقایی-پرو در آن روزگار استفاده می شد. با این حال، امروزه مردم از ساز کاخون در محیط‌های مختلف استفاده میکنند و این ساز در میان گروه‌های باسکر و جم مرسوم است. نواختن کاخون ساده است و بسیار راحت.نوازنده  در بالای جعبه می نشیند و از دستان خود برای ضربه زدن به دو طرف کاخون استفاده می کند. برای تغییر لحن، اضافه کردن لهجه‌ها و تزریق پیچیدگی به موسیقی، طرفی را که در حال پخش آن هستید تغییر می‌دهید. در حالی که یادگیری ریتم های پیشرفته به زمان نیاز دارد، می توانید اصول اولیه کاخون را در عرض چند دقیقه یاد بگیرید. ساز دهنی احتمالاً شناخته‌شده‌ترین ساز در میان آسان‌ترین سازها برای یادگیری ساز دهنی است. هزاران نوازنده برای اولین بار در کلاس موسیقی مدرسه دولتی خود در کودکی و به دلیل اسانی و ساده بودن، ساز دهنی را در دست گرفتند. جدا از اینکه ابزاری ارزان قیمت است، سوراخ های انگشت ضبط آن را برای زبان آموزان تازه کار در هر سنی بسیار عالی می کند.   به سادگی لب های خود را بر روی قطعه دهان قرار دهید و هوا را به ساز دمیده و سوراخ های مختلف را با انگشتان خود بپوشانید تا نت ها و ملودی ها ایجاد شود. ساخت ساده، وزن کم، قابل حمل بودن و مکانیسم نواختن ساده ضبط، آن را به آسان‌ترین ساز فلوت برای مبتدیان، جوان یا پیر، تبدیل کرده است. بونگوس یکی دیگر از سازهای فوق العاده آسان برای یادگیری اصول نوازندگی است، یک جفت طبل نمادین کوچک که در اواخر قرن نوزدهم در کوبا کشف شد. بونگوها دو طبل دستی کوچک هستند که می توانند در اندازه های مختلف عرضه شوند. هر طبل دارای یک ته باز است که به صدای سر خمیر اجازه می دهد تا به پایین و خارج از ساز پخش شود. برای نواختن بونگو، کافی است با دستان خود به بالای درام ضربه بزنید. پخش‌کننده‌ها معمولاً از الگوی هشت زمانه استفاده می‌کنند، اما بسته به نوع موسیقی که می‌خواهید پخش کنید، این می‌تواند تغییر کند و این قضیه متغیر است. همانطور که با دستان خود به قاب یا سر طبل ضربه می‌زنید، زیل‌ها به هم می‌خورند و صدای ضربتی ریتمیکی ایجاد می‌کنند که می‌توانید موسیقی جاز، فولک و غیره را اجرا کنید. هارمونیکا یک ساز بادی نی بسیار ساده هستند، یکی از بهترین سازهای مسافرتی که در بخش ساز نی ای به حساب می آید. در قرن نوزدهم توسط صنعتگران اروپایی با الهام از سازهای نی رایگان،ساده چینی مانند سنگ ساخته شد. نواختن اصول هارمونیکا آسان است. شما به سادگی لب های خود را روی سوراخ هایی که در طول ساز قرار دارند قرار داده و ضربه بزنید. بسته به اینکه هوا از کدام سوراخ ها عبور کند، هوا با رنگ های مختلف از طرف دیگر خارج می شود. با این حال، در حالی که اصول هارمونیکا نسبتاً ساده است، با پیشرفت بیشتر این ساز پیچیده تر می شود و هر چه سطح شما ارتقا یابد یادگیری سخت تر خواهد شد. اگر می خواهید در ابتدا چیزی آسان یاد بگیرید که با گذشت زمان چالش برانگیزتر می شود،این ساز می‌تواند یک پیشنهاد بسیار عالی باشد. کاستانتس بخشی از خانواده clapper، سازهای کوبه ای باستانی هستند که با کف زدن دو تکه چوب به صورت متوالی ریتمیک می نوازند و به این شکل هستند. کاستنت ها که به نام های کلاکرز یا پالیلوس نیز شناخته می شوند، نزدیک به ۳۰۰۰ سال پیش با فنیقی ها در لبنان امروزی به وجود آمدند. به طور معمول، یک نوازنده کاستنت نیز یک رقصنده نسبتاً مطمئن است و نوازنده ی این ساز رقص هم ماهر است. آنها به طور ریتمیک جفت نوارهای خود را با حرکات بدنشان هماهنگ می کنند و این امر باعث دو مهارت در فرد می شود.   هارپ یکی از سازهای منحصربفرد در این لیست بشکل. میرود (چنگ دهانی)، یک ساز کمانی کوچک است که برای نواختن باید آن را  در دهان خود قرار دهید. همچنین ممکن است آن را با نام های دیگرش بشنوید: چنگ یهودی، مون هارپ، فک هارپ، وارگان و غیره. منشأ دقیق چنگ دهان ناشناخته است، اما اولین استفاده ثبت شده در چین در قرن سوم قبل از میلاد است. اکثر چنگ‌های دهان از یک "زبان" انعطاف‌پذیر ساخته شده از فلز یا بامبو تشکیل شده‌اند که به یک قاب متصل است و به این شکل ساخته می‌شوند. از طرف دیگر، ساز می تواند به جای زبانه، یک نی چوبی داشته باشد. نوازنده با ضربه زدن به زبان باعث ایجاد لرزش در بدنه ساز می شود. این ارتعاشات به امواج صوتی تبدیل می شوند که توسط دهان نوازنده  به بیرون پخش می شوند و به این روش می‌شود از ساز استفاده کرد. فلوت یکی دیگر از گزینه های عالی برای مبتدیانی است که می خواهند ساز بادی چوبی یاد بگیرند یادگیری این ساز بسیار راحت و آسان است. بر خلاف سایر بادهای چوبی، فلوت نی ندارد، به این معنی که دهانه های صوتی آن از جریان هوا بر روی آن می آید. با قرار دادن لب ها روی صفحه لب و حرکت انگشتان روی سوراخ ها، می توانید تن های مختلفی را روی فلوت ایجاد کنید. از آنجایی که نی ندارد، برای نواختن فلوت نسبت به سایر بادی های چوبی به تلاش بسیار کمتری نیاز دارد و این کار بسیار باعث آسان یادگیری این ساز میشود. در حالی که برای نواختن الگوهای دشوارتر بر روی فلوت قطعاً به تمرین نیاز است و باید تلاش بسیار زیادی انجام گیرد، شروع آن واقعاً آسان است. تنها کاری که باید انجام دهید این است که به طور مداوم نت‌ها را تمرین کنید، و می‌توانید برخی از آهنگ‌های نمادین فلوت را بیش از آنچه فکر می‌کنید بنوازید! پیانو ممکن است پیانو پیچیده به نظر برسد زیرا شما باید یاد بگیرید همزمان از هر دو دست خود به طور هماهنگ استفاده کنید – اما در واقعیت پیانو یکی از آسان ترین سازهای موسیقی برای یادگیری است. یادگیری نواختن پیانو پایه یادگیری سازهای دیگر را ایجاد می کند. وقتی خواندن نت های پیانو را یاد می گیرید، این مهارت را پیدا می کنید که نت هر ساز غربی دیگر را بخوانید. علاوه بر این، اصطلاحات و مفاهیم موسیقی آموخته شده در پیانو اصطلاحات جهانی هستند که بعدا به شما به عنوان یک نوازنده کمک می کنند. برای مشاهده قیمت پیانو می توانید از خدمات پیانوطنین استفاده نمایید. از آنجا که نت ها روی پیانو در جلوی شما گذاشته می شوند، درک آن می تواند از بسیاری از سازها آسان تر باشد. اگرچه ممکن است در نواختن نت ها دچار اشتباه شوید، اما هرگز نمی توانید مانند سایر سازها فالش نوازی کنید. به عبارت دیگر، نیازی نیست که نگران باشید مانند کاری که با سازهایی مانند ویولن انجام می دهید. علاوه بر این، به دلیل محبوبیت زیاد این ساز، منابع بسیاری برای یادگیری در اختیار شما خواهند بود! ساز پیانو پیانو سازی است که دارای صفحه کلید می باشد و بر اثر برخورد چکش آهنی آن با سیمهای داخل پیانو، صدایی از آن تولید می شود. پیانو آکوستیک از ۷ اکتاو تشکی شده است و دارای بالاترین فرکانس تولید صدا میباشد. پیانو را مادر سازها می نامند  گیتار یادگیری گیتار کمی دشوارتر از سایر سازهای موجود در این لیست است؛ اما مدت زمان یادگیری آن بازهم ‏نسبت به سازهایی مثل پیانو و ویالون سریع‌تر است و به‌عنوان یک ساز آسان برای یادگیری، خیلی زود ‏نتیجه می‌دهد. شنیدن آکورد و نواختن آن کار سختی نیست و به محض آنکه چند آکورد را یاد گرفتید، به ‏سرعت می‌توانید یک قطعه را اجرا کنید. اگر می‌خواهید با گیتار شروع کنید، ترجیحاً بهتر است با سیم‌های ‏نایلونی شروع کنید تا انگشتان‌تان به فشار سیم‌ها عادت کنند و بعد کم کم به سراغ گیتاری با سیم‌های ‏استیل بروید.‏ ساز یوکللی هنرجوهای زیادی برای شروع به دنیای موسیقی ساز یوکللی را انتخاب می‌کنند و علت آن در کنار ‏محبوبیت همگانی این ساز دل‌انگیز، می‌تواند قیمت نسبتاً پایین آن باشد. یوکللی در واقع شبیه یک گیتار ‏جمع و جور است که فضای زیادی را اشغال نمی‌کند و به علت اندازه کوچکتر و سیم‌های کمتر، یادگیری ‏آن به مراتب آسان‌تر است. همچنین اگر فرد باهوشی باشید، یادگیری آکوردهای پایه این ساز برای شما کار ‏سختی نخواهد بود؛ کافی است چند قطعه را یاد بگیرید تا هزاران قطعه دیگر در لحظه در دسترس شما ‏باشند.‏ از نظر ساختاری ، شباهت های زیادی بین سنتور و پیانو وجود دارد. اما صدای این دو ساز، کاملا با یکدیگر متفاوت است. سنتور یکی از سازهای اصیل ایرانی است که اتفاقا یادگیری آن در ابتدا، آسان است. سنتور حجم صدای زیادی دارد. صدای دلنشین آن باعث شده ، طرفداران زیادی داشته باشد. افراد زیادی مشتاق یادگیری سنتور هستند. برای سنتور نوازی مقدماتی ، شما میتوانید با ثبت نام در کلاس های آموزش سنتور و داشتن حداقل ۱ ساعت تمرین در روز. پس از حدود ۸ ماه، چندین قطعه برای ارائه خواهید آموخت. برای یادگیری کامل دستگاه های موسیقی سنتی و ردیف نوازی باید دوره حرفه ای را نیز بگذرانید. جهت هر گونه سوال و یا خرید انواع مدل ساز با فروشگاه بزرگ پیانو طنین در تماس باشید.