کلارینت از سازهاي بادي چوبي بيشتر از جنس آبنوس و اخيرا فلز، داراي زبانه اي ساده، لوله اي استوانه اي و انتهاي شيپوري. بر روي سطح لوله، كليدهاي بسياري تعبيه شده است.کلارینت یکی از سازهای بادی قمیشی است که انواع حرفه‌ای‌اش معمولاً از چوب سیاه آفریقایی ساخته می‌شود.کلارینت انواع زیادی دارد که روی‌هم آنها را «خانواده کلارینت» می‌خوانند. معمولاً منظور از کلارینت نوع سوپرانوی آن است. نوعی کلارینت که توانایی تولید فاصله‌های موسیقی شرقی را دارد به قره‌نی معروف است.

کلارینت (قره نی) ازدسته سازهای «یک زبانه ای است» و متشکل است از یک لوله استوانه ای که انتهای تحتانی آن کمی مخروطی شده است. در انتهای بالایی ساز، تکیه گاهی مانند منقار، ازجنس چوب، کایوچو یا پلاستیک تعبیه شده، که یک سوی آن تقریبا صاف و سوی دیگر سطحی و منحنی است و در سوی صاف آن تیغه ای نیی بر«منقار» تکیه کرده است به نام «زبانه». این قسمت را مجموعا « دهانی» می نامند که درمواقع نواخت کاملا در دهان (و احیانا مابین دندانها) قرارمیگرد. علاوه بردهانی، قسمت های دیگر نیز در این سازبه نظر میرسند که همگی می توانند از هم جدا شوند.

تعداد کلیدها و سوراخهای کلارینت (قره نی) ، بسیار بیشتراز کلیدها و سوراخ های فلوت و به همین دلیل انگشت گذاری این ساز مشکل تر از فلوت است.

وسعت صدای کلارینت از سازهای بادی دیگر نسبتا بیشتر است.

کلارینت که در بین سازهای ارکستر دارای محدوده ی صوتی وسیعی است اولین باردر حدود سال ۱۶۹۴ توسط یک سازنده ی آلمانی به نام ( کریستف دنر) با اقتباس از سورنا ساخته شد و در طول بیست سال فرم خاص خود را به دست آورد. بین سال های ۱۸۴۰ و۱۸۵۰ سیستم مکانیک سازها که توسط تئوبالد بوهم به صورت بسیار موفقیت آمیز روی فلوت کار گذاشته شده بود به کلارینت (قره نی) هم انتقال یافت. این ساز در جریان تاریخ تکامل خود، در شکل ها و اندازه های مختلف ظاهر شده است. چون تمام سازهای خانواده ی کلارینت (قره نی) سیستم انگشت گذاری یکسان دارند، نوازندگان کلارینت می توانند تمام سازهای این خانواده را بدون درنظر گرفتن اندازه و یا انتقالی بودن آنها بنوازند. اندازه کلارینت های مدرن، کوک و نوع انتقالی بودن شان را مشخص می کند. مثلا اگر یک ملودی در تنالیته ی دو بزرگ (c) نوشته شود و با کلارینت سی بمل (Bb) نواخته شود، ملودی در تنالیته ی سی بمل بزرگ (Bb) یک پرده پایین تر شنیده خواهد شد و اگر توسط کلارینت لا (A) نواخته شود، در تنالیته لا بزرگ (A) یک سوم کوچک پایین ترشنیده خواهد شد و اگر با کلارینت می بمل سوپرانو (Eb) نواخته شود، در تنالیته ی می بمل بزرگ (Eb) یک سوم کوچک بالاتر شنیده خواهد شد.

پایین ترین نت نوشته شده برای تمام کلارینت ها(قره نی ها) به استثنای کلارینت باس نت E با سه خط اضافه در زیر حامل سل است.

ویژگی خاصی که در انگشت گذاری تمام کلارینت ها وجود دارد این است که بین نت های (می) زیر حامل تا (Bb)خط سوم برابر است با انگشت گذاری (سی بکار) به بالا. در کلارینت سی بمل(Bb) زمانی که نت Bb نواخته می شود هیچ کلیدی فشار داده نمی شود و هیچ سوراخی پوشیده نیست و تمام لوله باز است. اما هنگامی که نت B نواخته می شود تمام سوراخ ها مانند (می) بم پوشیده و تمام لوله بسته است، بجز سوراخ vent که محل انگشت شست دست چپ است. اجرای سریع این دو نت (BوBb) به دنبال هم برای بسیاری از نوازندگان خالی از اشکال نیست.